Zagadnienia prawne

 Znakowanie rowerowych szlaków turystycznych następuje zgodnie z ustaleniami następujących przepisów:
  1. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dn. 27 marca 2003 r. (Dz.U. Nr 80/03, poz. 717 z późniejszymi zmianami,
  2. Prawo o Ruchu Drogowym – ustawa z dn. 20 czerwca 1997 r. (Dz.U. Nr 98/97, poz. 602 z późniejszymi zmianami), aktualnie obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 czerwca 2005 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 108/05, poz. 908 z późniejszymi zmianami.
  3. Rozporządzenie Ministrów Infrastruktury oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2002 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych (Dz.U. Nr 170/02, poz. 1393), m.in. wzory znaków tras rowerowych.
  4. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach (Dz. U. 220/03, poz. 2181 z dnia 23 grudnia 2003 r.).
  5. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. 177/03, poz. 1729 z dnia 14 października 2003 r.), m.in. zatwierdzanie organizacji ruchu z usytuowaniem znaków tras rowerowych.
  6. Ustawa o drogach publicznych z 21 marca 1985 r (tekst jedn. Dz.U. Nr 19/07, poz. 115 z dnia 8 lutego 2007 r.).
  7. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych (Dz.U. Nr 6/86 poz. 33) z późniejszymi zmianami, m.in. organizacja ruchu drogowego na drogach wewnętrznych.
  8. Prawo budowlane – ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. z późniejszymi zmianami (tekst jedn. Dz. U. Nr. 156/06, poz. 1118 z dnia 1 września 2006 r. z późniejszymi zmianami).
  9. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 43/99, poz. 430), m.in. budowa dróg dla rowerów.
  10. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 30 maja 2000 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe obiekty inżynierskie i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 63/00 poz. 735), m.in. budowa dróg dla rowerów na mostach.
  11. Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 26 lutego 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogowe skrzyżowania linii kolejowych z drogami publicznymi i ich usytuowanie (Dz.U. Nr 33/96 poz. 144), m.in. budowa przejść dla pieszych przez tory kolejowe.
  12. Prawo wodne – Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. (Dz.U. Nr 115/01, poz. 1229), m.in. warunki wykonywania prac w pobliżu wałów przeciwpowodziowych.
  13. Ustawa „O lasach” z dnia 28 września 1991 (Dz.U. Nr 101/92 poz. 444) z późniejszymi zmianami, m.in. zasady poruszania się po lasach państwowych.
  14. Ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz.U. Nr 92/204 poz. 880) z późniejszymi zmianami, m.in. zasady poruszania się po parkach narodowych i rezerwatach przyrody.
  15. Ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie z dnia 24 kwietnia 2003 (Dz.U. Nr 96/03 poz. 873), m.in. prawo stowarzyszeń do wykonywania działalności pożytku publicznego odpłatnie i nieodpłatnie.
  16. Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. w sprawie wzoru oferty realizacji zadania publicznego, ramowego wzoru umowy o wykonanie zadania publicznego i wzoru sprawozdania z wykonania tego zadania, (Dz.U. Nr 193/03 poz. 1891).
  17. Znakowane szlaki turystyczne podlegają ochronie prawnej na podstawie Ustawy z dnia 20 maja 1971 r. – Kodeks Wykroczeń (Dz. U. nr 12, poz. 114 z późniejszymi zmianami), którego art. 85 stanowi: „§ 1. Kto samowolnie ustawia, niszczy, uszkadza, usuwa, włącza lub wyłącza znak, sygnał, urządzenie ostrzegawcze lub zabezpieczające albo zmienia ich położenie, zasłania je lub czyni niewidocznymi, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny. § 2. Tej samej karze podlega, kto samowolnie niszczy, uszkadza, usuwa lub ustawia znak turystyczny. § 3. w razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 lub 2 można orzec obowiązek zapłaty równowartości zniszczonego lub uszkodzonego przedmiotu albo obowiązek przywrócenia do stanu poprzedniego.”