Zasady prowadzenia tras
  1. Trasy rowerowe powinny tworzyć sieć połączeń:
    • tras głównych (dalekobieżnych) pomiędzy dużymi miastami i ośrodkami turystycznymi, planowanych na zasadzie „rybiego kręgosłupa”
    • tras i szlaków bocznych (drugorzędnych), zazwyczaj o charakterze „rybich ości”.
  2.  Trasy rowerowe powinny być projektowane zgodnie z programem pięciu wymogów holenderskiej organizacji standaryzacyjnej CROW, zakładających:
    • spójność – 100 % źródeł i celów podróży objętych siecią tras rowerowych,
    • bezpośredniość – brak objazdów i znacznych wydłużeń trasy,
    • wygoda – niski współczynnik opóźnienia, brak podjazdów itp.,
    • bezpieczeństwo – minimalizacja punktów kolizji z ruchem samochodowym i zapewnienie dobrej widoczności na skrzyżowaniach,
    • atrakcyjność – czytelność dla użytkowników i zgodność z ich potrzebami.
  3.  Zgodnie z wymogami CROW:
    1.  trasy rowerowe dostępne dla ogółu rowerzystów powinny prowadzić drogami bocznymi utwardzonymi i o małym natężeniu ruchu drogowego, muszą przebiegać w sposób logiczny bez niepotrzebnego nadkładania drogi i krążenia, należy unikać dróg krajowych i wojewódzkich oraz ruchliwych i zatłoczonych dróg powiatowych i ulic, z wyjątkiem odcinków wzdłuż których prowadzą drogi dla rowerów,
    2.  szlaki rowerowe regionalne i lokalne z uwagi na potrzebę dotarcia do określonych obiektów mogą prowadzić po drogach istniejących nieutwardzonych i niedostosowanych do wygodnego i szybkiego przemieszczania się na rowerze,
    3.  szlaki piesze można dostosować do turystyki rowerowej, ale należy pamiętać, że z uwagi na swój charakter powinny prowadzić istniejącymi ścieżkami i drogami o nie utwardzonej nawierzchni, ponadto muszą mieć minimum 1,5 m szerokości i zapewniać bezpieczeństwo zarówno pieszym jak i rowerzystom,
    4.  nie należy prowadzić tras i szlaków rowerowych po szlakach jeździeckich,
    5. trasy i szlaki rowerowe powinny rozpoczynać się (kończyć) przy stacjach kolejowych lub w innych miejscach charakterystycznych dla danej miejscowości, np. przy przystankach komunikacji autobusowej i tramwajowej, w punktach węzłowych szlaków, przy ważniejszych obiektach krajoznawczych, ośrodkach rekreacyjnych lub obiektach noclegowych,
    6. trasy i szlaki rowerowe powinny prowadzić obok stacji kolejowych i obiektów noclegowych (domów wycieczkowych, domów turysty, schronisk, stanic wodnych, ośrodków turystyki wodnej, a także schronisk młodzieżowych) umożliwiających dzielenie trasy na etapy.
  4. Przy wytyczaniu tras i szlaków rowerowych należy uwzględniać następujące zasady:
    1.  oznakowanie musi umożliwiać wędrowanie w obu kierunkach,
    2.  nie należy dublować oznakowania szlaku pieszego, a warianty rowerowe szlaku pieszego należy oznaczyć tym samym kolorem co szlak pieszy,
    3.  w miejscach o dużym natężeniu ruchu powinny stać drogowskazy i tablice pokazujące sieć tras rowerowych.
  5.  Trasa lub szlak rowerowy nie może:
    1.  mieć odcinków nieoznakowanych,
    2.  prowadzić wspólnie z inną trasą jeżeli możliwe jest prowadzenie jej oddzielnie,
    3.  rozwidlać się lub krzyżować z trasą tego samego koloru.
  6. Należy unikać równoległego przebiegu tras w niewielkiej od siebie odległości (np. po obu brzegach rzeki).
  7. Trasy rowerowe winny być dostępne w każdej porze roku za wyjątkiem dni z dużą pokrywą śniegu, a więc tak prowadzone, aby omijały tereny bagien, rozlewisk itp.
  8. Na trasy rowerowe należy wybierać drogi o szerokości minimum 1,5 m, a w przypadku prowadzenia trasy chodnikiem – minimum 2,5 m (na krótkich odcinkach wyjątkowo 2,0 m). Drogi dla rowerów i ciągi pieszo-rowerowe powinny mieć przejazdy dla rowerzystów i obniżone krawężniki przy przekraczaniu poprzecznych dróg i ulic.
  9.  Trasy należy prowadzić w ten sposób, aby istniała możliwość pokonania przeszkód terenowych, np. rzek, potoków, eksponowanych odcinków itp. w sposób bezpieczny. Na trasie zatem winny znaleźć się kładki, mostki, odwodnienia, umocnienia naskalne itp. Trasa powinna prowadzić przez mosty i promy dostępne codziennie.
  10.  Szlaki piesze dopuszczone do turystyki rowerowej muszą mieć minimum 1,5 m szerokości i zapewniać bezpieczeństwo zarówno pieszym jak i rowerzystom.
  11.  Należy unikać prowadzenia tras w miejscach niebezpiecznych dla turystów (skarpy, dawne kopalnie odkrywkowe, wysypiska) lub grożących dużą erozją powierzchni. w celu zwiększenia bezpieczeństwa turystów na trasach rowerowych powinny być łagodne podjazdy do 6 % (wyjątkowo do 15 %).